Podsumowanie

To już ostatni wpis (chyba) na tym blogu. Nie dziergam, nie gotuje już tak często. Moje życie uległo radykalnej zmianie. Tu zaglądam, czytam, ale tylko niektóre wpisy.
Szkoda odwiedzających i spojrzeń z różnych stron świata. Ale blog ma być czymś żywym, a nie martwą naturą.
Zapraszam do drugiego bloga, który tworze razem z .....
http://trzebamiecroznepasjerozne.blogspot.com/

Pozdrawiam czytelników, na drugim blogu też znajdziecie ciekawe i cenne wiadomości. S.

Prawie rok

Po prawie rocznej przerwie zapisuje coś na blogu. Wiele się zmieniło w moim życiu.
Przede wszystkim: Fecet nie mieszka ze mami. nie będę rozpisywała się dlaczego. To moja decyzja a o jej motywach wiedzą tylko moi najbliżsi i przyjaciele. To co przeszłam - wrogowi nie życzę. Ale wychodzę na prostą. W moim życiu pojawiły się osoby, za których sprawa znowu się czegoś nauczyłam:
- to co się działo prawie 30 lat temu nie będzie takie samo teraz,
- nie należy wierzyć wszystkim bezgranicznie, nie wszyscy ludzie wyznają takie same zasady jak Ty
- ludzie którzy pomagają Ci w najtrudniejszych sytuacjach i nie domagają sie podziękowań są przyjaciółmi,
- czasami znajomosci, które wydaja Ci sie takie sobie, staja sie wartościowe,
- bywa, że osoby przypadkowo poznane, okazują się tymi właściwymi
- nie należy rezygnować z bycia szczęsliwym, choć nie za wszelka cenę.
Nooo... i to by było na tyle. A do pisania bloga wrócę. Bo czas na zmiany.

Upomnienie......

Właśnie dziś na poczcie znalazłam upomnienie/pytanie: Czy blog zawieszony?
Nie mam teraz głowy do pisania bloga. Ilość pracy zawodowej, do tego problemy osobiste, zawirowania w życiu. Po prostu nie chcę dzielić się z tym z czytelnikami, bo blog ma być z natury pozytywny i optymistyczny. Z tych optymistycznych rzeczy to to, ze odnalazł mnie, ktoś z kim pokłóciłam się 27 lat temu. Już sądziłam, że znajomość zakończona, a tu jednak... I wyjaśnienia, wyjaśnienia. Miłe to.
A jako zadośc uczynienie pokazuję kilka zdjeć które powstały w niedalekiej przeszłości.

 

 droga do Zakopanego - jeszcze niezakorkowana zakopianka

 Doliny o poranku - widok z Toporowej Cyhrli

 A to widok z okna...

zdjęcie spod Krokwi

 

A to gdy szłam w stronę Krupówek

 

Autorka bloga

 Panorama Tatr z ośnieżonymi szczytami

 Wschód słońca i oświetlony szczyt

I Giewont - zawsze ten sam

W Zakopanem byłam z młodymi gniewnymi. Wrażenia cudne, ale opisze je później, teraz nie mam do tego głowy ani pomysłu. Witam czytelników, wybaczcie, ze moja wena nagle zanikła, ale to silniejsze ode mnie. Z pozdrowieniami.

Pierwsze koty za płoty

Jestem po pierwszej konferencji. Mało nas do pieczenia tego chleba, ale postaramy się upiec go jak najlepiej. Podobnie panowie, którzy ocieplają nasz dom - już zbliżają się do końca pracy. Już się niecierpliwie, bo kwiaty posadzone z wiklinowych pojemnikach czekają na postawienie na parapecie.
Zauważyłam na mapie wizytujących flagę Malty....Serdecznie witam w gronie czytelników, mam nadzieje, że nie zanudzam zapiskami.
Moja Kopia stwierdziła dziś, ze jednak będzie pracowała w ciągu roku szkolnego. Może nie cały weekend, ale piątki, soboty. To chyba magia posiadania własnych pieniędzy zadziałała. A mi się dziś przypomniało, ze mam zrobić prezentacje o Sienkiewiczu na Narodowe Czytanie Sienkiewicza...
Sezon arbuzowy w pełni i dlatego korzystam z dobrodziejstw tego owocu.

 Smoothie arbuzowe - arbuz pokroić na kawałki (bez skóry), "wydłubać" pestki (praca katorżnicza), zmiksować.

  

 Wczoraj pojechałam z Moją Mamą do Mikołowa, załatwić sprawy z ubezpieczeniem. Uwielbiam siedzieć na rynku i patrzeć w stronę fontann (po lewej stronie zdjęcia, małe, ale co jakiś czas ma miejsce widowisko: woda i muzyka.... cudne doznania)Patrząc w głąb uliczki odchodzącej z rynku ma się wrażenie, ze tam dalej jest molo i morze...

Jeszcze tylko tydzień wolnego....

Do trawy na łąkach....

Co roku, pod koniec sierpnia, przypomina mi się ta piosenka. Gdy byłam w V klasie, Zdzisława Sośnicka wyśpiewała ją w Opolu, lata świetlne temu, ale wpadająca w ucho i stale aktualna.
Dlatego dziś pod kontem zbliżającego się końca wakacji.
Tu jeszcze jedzeniowe zdjęcia. Smoothie detoksujące wg Caffe Mała: kiwi, ananas, mango, banan. Wygląda niczym przetarty Shrek, ale jest smaczne.

A poniżej surówka z czerwonej kapusty. Jest ona twardsza niż biała, dlatego ja najpierw zasalam ja i po jakimś czasie odlewam "wodę", później dodaję pieprzu, majeranku, trochę cukru, soku z cytryny i opcjonalnie:
 - jogurt wymieszany z przeciśniętym ząbkiem czosnku(wersja light)
 - majonez (łyżka stołowa), może być tez z czosnkiem
Później znowu musi to poleżeć, aby się "przegryzło".

Robię ja zamiennie z surówka z marchewki, bo nie lubię jak na talerzu jest wszystko żółte (ziemniaki, mięso, dodatek).

I w ten sposób prawie zakończyłam temat jedzeniowy. Prawie, ponieważ następne zdjęcia wiążą się przyrodniczo - jedzeniowo. Ponieważ ostatnie dni sierpnia były deszczowo - słonecznie, a mieszkam przy lesie, zatem Facet juz nie mógł wytrzymać i "poszedł sprawdzić swoje grzybowe miejsca". I oto efekt tej lustracji:

 

Chamsko i bezczelnie w misce...

 malowniczo zaaranżowane w kuchni

Facet uwielbia grzyby w sosie śmietanowym z ziemniakami lub tylko z chlebem. Ja natomiast, jeśli już mam je jeść, to lubię z makaronem na gęsto.

Te które Facet nazbierał to prawdziwki, są twardawe, bardziej dodaję je do dekoracji, podkreślenia szlachetności smaku. W potrawach bardziej lubię podgrzybki. Prawdziwki to jeszcze w occie do wódeczki....
Natomiast grzyby w śmietanie robię następująco:
- grzyby oczyszczam, płuczę w zimnej wodzie, kroję na kawałki, nie siekam, tylko robię takie większe (np kapelusz o średnicy ok. 4cm kroję na 4 części)
- grzyby odgotowuję w wodzie - gotują się specyficznie, bo długo długo nic, a potem nagle robi się piana, która szybko ucieka z garnka i trzeba myć kuchenkę... Gotuję je do pierwszego "gotowania", nie pozwalam, aby się "przewracały. Potem zlewam je na sito. Niestety, cała woda jest stracona.
- na łyżce masła podsmażam cebulkę - najlepsza dymka, ale może być taki wyrośnięty szczypior, dodaję do tego odgotowane grzyby
- dodaje sól (dość dużo, bo grzyby lubią "pić" sól), majeranek, ziele angielskie ok.4 ziaren, liść laurowy, pieprz
- duszę na średnim ogniu, dodając w międzyczasie białego wina (ok. 3-4 łyżki), może być półwytrawne, ja dziś dałam słodkie i też było dobre, byle nie za ciężkie to wino
- gdy grzyby są średniomiękkie, dodaję łyżkę śmietany i mieszam wszystko razem, później jeszcze chwile podduszam na wolnym ogniu, aby śmietana się nie zwarzyła.
I teraz: można dodać do makaronu i wymieszać, dodając utarty ser, albo polać ugotowany makaron. Najlepszy makaron to szerokie wstążki, nie miałam takiego i u mnie jest wersja z kokardkami.

Te dwa nagie miecze to nie spóźnione poselstwo krzyżackie do króla Jagiełły. Bo też i miecze mizerne a i toporek i gliniaki nie na miejscu. To zapowiedź wczorajszego popołudnia na XV Jarmarku Średniowiecznym na zamku w Chudowie. Byliśmy na nim dwa lata wcześniej i był bardzie zorganizowany "na bogato". Można było wykonać kartkę papieru czerpanego, uczyć się pisma gotyckiego, próbować wykuć coś w kuźni. więcej było tez bractw rycerskich i kramów. Podobała mi się szczególnie jedna suknia, i już byłam gotowa ją zakupić, ale w porę przypomniałam sobie, ze po pierwsze primo - nie miałabym jej gdzie założyciel, a po drugie primo - nie chodzę w sukienkach/spódnicach. Dodatkowo ciżmy, sakwy, paski, zausznice...
Wczoraj tylko rozbity był obóz rycerski, tzn obóz się zwijał, bo brać rycerska musiała wrócić do rzeczywistości XXI wieku. Ale miałam możliwość zrobienia im paru zdjęć.

 

 Woje rozprawiający ze sobą i białogłowa, której to postawa wyraża: Długo tu jeszcze będziecie mleć ozorami? Jadło stygnie!"

 posłuszny woj udaje się na posiłek

  a tu już przy wspólnym stole

 Dwie białogłowy. Zapewne już zamężne. I pomyśleć, ze gdybym urodziła się 1000 lat wcześniej też nosiłabym takie odzienie. I kowalówną byłabym, ze względu na profesję Mojego Ojca.

Polaków rozmowy przy ognisku. Mężczyźni siedzą, a kobiety uwijają się.. Ot patriarchat.

 Ale najpiękniejsze zdjęcie udało mi się zrobić z ukrycia....

Widocznie już średniowieczni rycerze uznali, ze jednak wyroby ze Svealandu są najlepsze do umeblowania namiotów i zamków...

Natomiast z drugiej strony ruin zamku rozlokowali się bartnicy..

 Tu bartnik trzyma dłoń śmiałka i głaszczą rój pszczół.  Nie podjęłam się tego ryzyka - za bardzo cierpię po użądleniu pszczoły.

Ul, ale już w wersji "na bogato"

Natomiast my, poszliśmy na podgrodzie, gdzie znaleźliśmy uciechy dla ciała. 

Najlepsze jedzenie na świecie - chleb ze swojskiego wypieku ze smalcem i do tego ogórek małosolny, aaa..i kiełbasa z rusztu. I piwo z sokiem, ale to już nie dla mnie, tylko do ślubnego.

Jak mało potrzeba człowiekowi do szczęścia.....

Czyżby już rok?

Chyba już mija rok, gdy zaczęłam pisać tego bloga. Dziś znowu wpis bezzdjeciowy.
Facet ma urlop, dlatego zrobiłam listę Niezbędnych Prac w Domu do Wykonania. machnął je oczywiście w jeden dzień, dziwiąc sie, o co robię tyle rabanu. No robię, robię, bo nałożenie rozet w bateriach łazienkowych trwało 3 lata. Ważna rzeczą, o którą wierciłam mu dziurę w brzuchu, to nasz przedpokój.
Od momentu, w którym  Futrzak Rudy odkrył, że framugi świetnie nadają sie do wspinaczek i pokazywania : "Zobacz, jakim jestem zwinnym kotkiem ( ten moment, gdy zleciałem na twarz, skacząc z pianina na szafę nie uznajemy)", dręczyła mnie myśl co zrobić ze ścianami w przedpokoju, kuchni, pokojach... Odciśnięte łapki kocie (bo to przecież taka fajna zabawa, zrobić rozbieg a potem susem na ścianę, odbicie się, zmiana położenia ciała, zeskok i powrót cwałem na balkon.... doprawdy - te człowieku to nie rozumieją, że kot pokojowy też musi dbać o zwinność). Zamalowywanie można było porównać do syzyfowej pracy. Pomyśły miałam rózne: a to powrót do boazerii, ale pomalowanej na biało, a to do paneli (białych), a to panele podłogowe (też jasne). I w końcu nasz konserwator w pracy podsunął mi prosty pomysł: " No przeciez Pani maż jest budowlańcem..nie lepiej tynk dać żywiczny albo akrylowy?" Proste? Proste.
Zabrał się do pracy w poniedziałek i voila...przedpokój gotowy.

A druga rzecz - wczoraj byłam z Moją Kopia w kinie i wracając wstąpiłyśmy do mojej koleżanki/przyjaciółki ze studiów. Data tez nie była przypadkowa - jej urodziny. Cudnie odnowić znajomości. Tym bardziej - nasze dzieci ostatni raz się widziały, gdy miały ok 3/4 lat..teraz maja 19/18 szok jaki przeżyli (Moja Kopia i syn przyjaciółki) był zabawny. Nagadałyśmy się za wszystkie czasy a i tak musimy powtórzy spotkanie.

Dorosłość

Moim wychowankom zawsze mówię, ze dorosłość polega na tym, ze wie się, kiedy skończyć.... I tu robię wymowną pauzę. Moja Kopia chyba tez wzięła to sobie do serca. Rozpoczęła pracę w Aniołach. Po dwóch dniach potrafi gałkować lody, spieniać mleko, zrobiła nawet espresso szefowi, bo w ten sposób się uczy. Nic nie powiedział, ale też nie wypluł, znaczy jest dobrze. Dziś ma drugą zmianę, jestem ciekawa, co dzis powie o dniu w pracy. Ech...nieuchronnie idzie ku dorosłości.
Dawajcie napiwki młodym ludziom w kawiarniach!